Naar inhoud springen

Tony Rominger

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tony Rominger
Tony Rominger in 1993 in Parijs-Nice
Tony Rominger in 1993 in Parijs-Nice
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Muis
Geboortedatum 27 maart 1961
Geboorteplaats Vejle, Denemarken
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserland
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Discipline(s) Weg
Ploegen
1986
1987

1988
1989
1990
1991
1992 - 1993
1994
1995 - 1996
1997 		Cilo-Aufina
Supermercati Brianzoli-Château d'Ax
Château d'Ax
Château d'Ax
Château d'Ax-Salotti
Toshiba
CLAS-Cajastur
Mapei-CLAS
Mapei-GB
Cofidis
Beste prestaties
Milaan-San Remo 19e (1993)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (1993)
Ronde van Lombardije 1e (1989, 1992)
Ronde van Italië 1e (1995)
5 etappezeges
Ronde van Frankrijk 2e (1993)
3 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (1992, 1993, 1994)
13 etappezeges
WK op de weg 4e (1992)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Tony Rominger in de Ronde van Spanje

Tony Rominger (Vejle, 27 maart 1961) is een voormalig Zwitsers wielrenner. Hij werd in eigen land viermaal verkozen tot Zwitsers Sportman van het Jaar: 1989, 1992, 1993 en 1994.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Rominger werd geboren in de Deense stad Vejle. Hij werd professional in 1986, op de relatief late leeftijd van 25. Zijn eerste grote wedstrijd won hij in 1989, de Ronde van Lombardije. Rominger, die zowel goed bergop als tegen de klok kon rijden, bleek echter vooral talent voor etappewedstrijden te hebben. Zo won hij in 1991 zowel Parijs-Nice als de Ronde van Romandië, zoals hij dat later in zijn carrière nog eens zou overdoen.

In 1992 won Rominger, als eerste Zwitser, de Ronde van Spanje. Hij veroverde de leiderstrui pas in de 19de etappe, een tijdrit. Hierna bleef hij zeer goed presteren in de Grote Rondes. In 1993 won Rominger, met slechts 29 seconden voorsprong op zijn landgenoot Alex Zülle, nogmaals de Ronde van Spanje. Hij baarde tevens opzien door naast het algemeen klassement ook het bergklassement en het puntenklassement op zijn naam te schrijven. Een dergelijke prestatie was daarvoor alleen geleverd door Eddy Merckx, die in de Ronde van Italië van 1968 en de Ronde van Frankrijk van 1969 ook tegelijk de drie belangrijkste klassementen won.

Zeven weken na zijn tweede Vueltazege stond Rominger aan de start van de Ronde van Frankrijk 1993. Hij reed de Tour al in 1988 en 1990, maar moest een nieuwe deelname sindsdien uitstellen vanwege hooikoorts. Rominger won in deze Tour drie etappes (waarvan één tijdrit) en werd winnaar van de bolletjestrui. In het algemeen klassement eindigde hij op de tweede plaats, met bijna vijf minuten achterstand op Miguel Indurain.

In de Ronde van Spanje van 1994 was Rominger oppermachtig. Hij won zes etappes: drie tijdritten (waaronder de proloog) en drie bergritten. Hij droeg de gehele ronde de gouden leiderstrui en werd de eerste wielrenner die de Ronde van Spanje drie keer won. Vervolgens kwam Rominger als een grote favoriet aan de start van de Tour. Hierin kreeg hij echter buikgriep en werd hij door Indurain op flinke achterstand gereden, zowel in de tijdritten als in de bergen. Gedesillusioneerd stapte Rominger in de dertiende etappe uit de wedstrijd. Later dat jaar verbeterde Rominger, die vanwege zijn karakteristieke gezicht De Muis werd genoemd, het werelduurrecord van zijn rivaal Indurain.

In 1995 werd de Vuelta verplaatst naar september en daarom reed Rominger in de lente de Ronde van Italië, de ronde die hij in de jaren tachtig al vier keer had gereden en waarin hij destijds één etappe had gewonnen. In de tweede etappe, een tijdrit, veroverde hij de roze trui en stond deze gedurende de gehele Giro niet meer af. Behalve het algemeen klassement won Rominger ook op overtuigende wijze het puntenklassement. Hij won in totaal vier ritten. In de Ronde van Frankrijk presteerde Rominger vervolgens minder goed, al eindigde hij met een achtste plaats nog wel in de top 10 van het eindklassement.

In 1996 keerde Rominger, na een tiende plaats in de Tour, terug naar de Vuelta. Hierin won hij beide individuele tijdritten. Het lukt hem echter niet een vierde eindoverwinning te bewerkstelligen: hij eindigde op de derde plaats, achter zijn landgenoten Alex Zülle en Laurent Dufaux.

Rominger zette in 1997 een punt achter zijn professionele loopbaan. Tegenwoordig is hij co-commentator bij de televisiezender Eurosport en organiseert hij de Ronde van Zwitserland. Hij trad ook op als manager voor andere wielrenners, waaronder Andreas Klöden.

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

1987

1988

1989

1990

1991

1992

1993

1994

1995

1996

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1986 97e  
1987 opgave  
1988 44e (1)  68e  
1989 opgave  
1990 57e   16e  
1991
1992  ↑ (2)  
1993 Zilver ↑ (3)   ↑ (3)  
1994 opgave    ↑ (6) 
1995  ↑ (4)   8e  
1996 10e   Brons ↑ (2)  
1997 opgave   38e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
1986 55e 24e
1987 91e 50e
1988 47e 5e 6e (UWB)
1989 75e 18e Goud ↑ Brons ↑ 14e Zilver (UWB)
1990 30e 18e 4e 56e
1991 65e 15e 22e 38e 14e (UWB)
1992 5e Goud 4e Zilver (UWB)
1993 19e Zilver 23e
1994 42e 6e
1995 28e
1996 48e 9e
1997 71e 60e 63e
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Tony Rominger.
(en) Profiel van Tony Rominger op ProCyclingStats
Voorganger:
Melchor Mauri
Vlag van Spanje
1991 		Winnaar van de Ronde van Spanje
Tony Rominger
Vlag van Zwitserland
1992, 1993, 1994 		Opvolger:
Laurent Jalabert
Vlag van Frankrijk
1995
Voorganger:
Vlag van Rusland Jevgeni Berzin
1994 		Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Zwitserland Tony Rominger
1995 		Opvolger:
Vlag van Rusland Pavel Tonkov
1996
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tony_Rominger&oldid=68069758"